Een groter contrast tussen mijn oude praktijk met een goed opgeleide en verdienende populatie en die van Kruispost, is niet denkbaar. Hoewel ik vind dat ik altijd hele prettige, aardige mensen ontmoette in de praktijk, ben ik me ervan bewust geworden dat het een groep is die over het algemeen veel mogelijkheden heeft om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Natuurlijk zijn bij hen ook genoeg tegenslagen en narigheden maar er is meestal goede zorg te regelen.

Tijdens de spreekuren bij Kruispost valt me altijd op hoe anders deze populatie is. Enerzijds zijn er veel mensen die heel zelfredzaam zijn; ik probeer me voor te stellen hoe het is om naar de andere kant van de wereld te reizen en daar een bestaan op te bouwen in de wetenschap dat je er eigenlijk niet mag zijn. Anderzijds zijn het mensen die niet de mogelijkheid hebben om eisen te stellen en waarbij van de ene op de andere dag, door een gezondheidsprobleem, het leven heel onzeker kan worden. Hierin valt ook de groep die zijn eigen land is ontvlucht omdat het niet meer veilig is, door oorlog en geweld of omdat je geaardheid niet wordt geaccepteerd.

In de paar maanden dat ik spreekuur doe, heb ik heftige medische problemen gezien. Mensen vragen laat hulp, mede omdat ze bang zijn om hoge kosten te hebben. Op mijn eerste dag kwam een man met een diepe wond op het scheenbeen, waardoor de metalen plaat te zien was waarmee ooit een botbreuk was vastgezet. Ook kwam er een 45-jarige vrouw met een zwelling in de borst. Ik zag al dat er sprake was van langer bestaande borstkanker, daarvoor hoefde ik nauwelijks lichamelijk onderzoek te doen. Het kostte heel wat overredingskracht om haar naar het ziekenhuis te verwijzen omdat ze bang was dat ze het onderzoek en de behandeling zelf zou moeten betalen.

Ik woon al mijn hele leven in Amsterdam. Natuurlijk wist ik dat er een groep mensen illegaal leeft maar ik heb me nooit gerealiseerd dat er zo’n parallelle wereld is van mensen waarvoor het leven niet vanzelfsprekend is. Dat is net de groep, die veelal op de kinderen past, de huizen schoonmaakt of verbouwt van de mensen die ik ontmoette in mijn huisartsenpraktijk.

Marjolein Seebregts Werkzaam als vrijwillige huisarts bij Kruispost Amsterdam