In de reguliere zorgsystemen in Nederland is ‘gedeelde besluitvorming’ alom bekend. Hierbij worden patiënten betrokken bij behandelkeuzes, waarbij arts en patiënt samen beslissen welke diagnostiek en behandelingen het beste zijn. Dit leidt over het algemeen tot hogere patiëntbetrokkenheid en betere gezondheidsresultaten. De patiëntenpopulatie van de Kruispost verschilt echter van die van de reguliere zorg. In hoeverre kunnen we gedeelde besluitvorming toepassen bij patiënten met een taalbarrière of onbekendheid met het systeem?
Voor haar onderzoek sprak Stella met veertien artsen van de Kruispost om te achterhalen hoe vaak gedeelde besluitvorming wordt toegepast en welke factoren dit beïnvloeden. Haar conclusies zijn duidelijk: bij ongedocumenteerde en onverzekerde patiënten wordt gedeelde besluitvorming nauwelijks toegepast.
Er zijn verschillende redenen voor. Artsen ondervinden belemmeringen zoals taalbarrières, gebrek aan interculturele affiniteit, werkdruk en een ontbrekende arts-patiëntrelatie. Voor patiënten zijn de taalbarrière, beperkte communicatievaardigheden, culturele invloeden, prioriteiten, beperkte gezondheidsvaardigheden en onbekendheid met het Nederlandse systeem belemmerend.
Hoe bevorderen we gedeelde besluitvorming nu we dit weten? Volgens Stella is op lokaal niveau bij de Kruispost een verhoogd bewustzijn van de belemmerende factoren essentieel. Dit stelt artsen in staat hun verwachtingen aan te passen en een inclusievere benadering te hanteren bij besluitvormingsprocessen. Daarnaast is op systeemniveau een inclusieve benadering nodig, met overheidsfinanciering, tolkendiensten en cultuur-sensitieve zorgverlening.
Lees Stella’s masterscriptie (Zorgmanagement) hier.
